Przypadki użycia są łatwiejsze do zrozumienia niż diagramy BPMN

Jakiś czas temu napotkałem ciekawe wyniki badań, które zostały opracowane w Polsce. Instytut Informatyki Politechniki Poznańskiej wykonał badania, w których  celem było znalezienie odpowiedzi na pytanie: jaka reprezentacja wymagań: tekstowa, czy graficzna, jest lepsza z punktu widzenia stopnia zrozumienia przez osoby je czytające?
Jako reprezentanta podejścia tekstowego wybrano przypadki użycia. Natomiast dla notacji graficznej wybrano zapis BPMN,  który przypomina UML, lecz jest tworzony z zamiarem opisu modeli biznesowych. Uczestnikami eksperymentu byli studenci 4-tego roku Inżynierii Oprogramowania oraz Gospodarki Elektronicznej.

Eksperyment składał się z następujących kroków:

1. Wykładu wprowadzającego do konkretnej notacji (90 minut).
2. Ćwiczeń w trakcie których studenci otrzymali wysokopoziomowy zapis procesów PRINCE2 wyrażonych w danej notacji, zawierającej celowo posiane błędy. Zadaniem studentów było ich znalezienie. Dokument miał 5 stron, natomiast etap ćwiczeń trwał 90 minut.
3. Eksperyment, który przebiegał w podobny sposób jak ćwiczenia. Tym razem jednak zmieniona została dziedzina biznesowa. Zamiast procesu PRINCE2, studenci otrzymali model biznesowy opisujący regulamin studiów (zaliczanie semestrów, zdawanie egzaminów, egzamin dyplomowy, itp.). Studenci w ciągu godziny musieli znaleźć wszystkie możliwe błędy.

Jako stopień zrozumienia wymagań przyjęto liczbę znalezionych błędów w dokumencie (DDR).

W wyniku przeprowadzanych eksperymentów zaobserwowano, że DDR dla przypadków użycia był wyższy niż dla diagramów BPMN i wynik był istotny statystycznie (na poziomie istotności 0,05). Uzasadnia to następujące przypuszczenie: przypadki użycia są łatwiejsze do zrozumienia niż diagramy BPMN.
Lepiej zatem wyrażać modele biznesowe korzystając z przypadków użycia.

Reklama