Szacowanie projektu w Enterprise Architect cz. 2

W tekście Szacowanie projektu w Enterprise Architect cz. 1 zdefiniowałem czynniki złożoności technicznej i środowiskowej. Teraz należy doprecyzować pozostałe parametry.

Po pierwsze możemy ustawić wartość dla parametru zwanego współczynnikiem produktywności PF (ang. Productivity Factor). Pamiętamy, współczynnik produktywności przekształca nam jeden punkt przypadku użycia na ilość godzin pracy człowieka, autor metody UCP proponował wartość tego parametru na poziomie 20. W narzędziu Enterprise Architect na zakładce Default Hour Rate okna Estimation factors (patrz rysunek 1) wartość tą wprowadza się do pola nazwanego Duration.

Kolejny parametr związany jest związany z wynagrodzeniem za godzinę pracy dla osoby pracującej nad wytworzeniem systemu. Parametrowi temu odpowiada pole nazwane Hourly Rate. W omawianym przykładzie była to wartość 40 zł.

Rysunek 1. Okno estymacji czynników wpływających na pracochłonność wytworzenia systemu informatycznego w narzędziu Enterprise Architect. Widoczna zakładka do definiowania wartości związanych z parametrem produktywności i godzinnego wynagrodzenia.

Pamiętamy, (opisałem to w tekście Metoda punktów przypadków użycia) że jednym z elementów wpływających na pracochłonność wyprodukowania systemu była klasyfikacja złożoności aktorów systemu. Zatem każdego aktora musimy zakwalifikować do jednej z trzech klas złożoności. W oknie właściwości każdego aktora dla parametru złożoność (ang. Compiexity) musimy wybrać odpowiednią wartość spośród: prosty (ang. Easy), średnio złożony (ang. Medium) lub złożony (ang. Difficult).

Rysunek 2. Definiowanie złożoności aktora w narzędziu Enterprise Architect

Gdy wszystkie istotne, z punktu widzenia metody punktów przypadków użycia, elementy modelu oraz czynniki będą zdefiniowane i sklasyfikowane, można przejść do narzędzia, które wyznaczy nam pracochłonność i koszty związane z wytworzeniem naszego systemu. W tym celu należy w oknie przeglądarki projektu Project Browser zaznaczyć pakiet zawierający elementy modelu, które mają podlegać estymacji. Chodzi tu o aktorów i przypadki użycia. W naszym przypadku będzie to pakiet nazwany Use Case Model. Zawiera on pakiet Actors, gdzie umieściliśmy wszystkich aktorów systemu oraz zawiera pakiet Primary Use Cases, w którym umieściliśmy przypadki użycia naszego systemu. Z kolei czynniki złożoności środowiska i złożoności technicznej dotyczą specyfiki przedsięwzięcia i dotyczą pliku projektu tworzonego w Enterprise Architect i będą one automatycznie brane pod uwagę w procesie wyznaczania UCP. Wyznaczmy więc pracochłonność wykonania systemu. Dla zaznaczonego pakietu Use Case Model (patrz rysunek 3) z menu kontekstowego zaznacz opcję Documentation a następnie opcję Package Metrics.

Rysunek 3. Uruchomienie narzędzia do wyznaczenia punktów przypadków użycia oraz wyznaczenia pracochłonności i kosztów związanych z wytworzeniem systemu modelowanego w Enterprise Architect.

W otwartym oknie Use Case Metrics (patrz rysunek 3) w sekcji Use Cases znajdziemy listę elementów podlegających estymacji: przypadki użycia i aktorów. Między innymi zawiera ona nazwę pakietu z którego pochodzą elementy związane z estymacja UCP oraz listę tych elementów. Każdy element listy jest opisany przez nazwę pakietu w którym się znajduje, nazwę elementu, typ elementu, złożoność wyrażoną przez wartość wagi oraz numer wersji (stadium).

Wskazówka

Domyślnie w Enterprise Architect (wersja 7.5) lista elementów, które podlegają szacowaniu zawiera tylko przypadki użycia. W celu włączenia również aktorów systemu należy w oknie Use Case Metrics zaznaczyć opcję Include Actors i następnie wcisnąć przycisk Reload, aby załadować od nowa wszystkie elementy, które posłużą do estymacji UCP. Po wykonaniu tycz czynności lista elementów podlegających szacowaniu powinna być uzupełniona o aktorów systemu.

Kolejne sekcje Technical Complexity Factor i Environment Complexity Factor zawierają odpowiednio wartości stałych współczynników zawartych w tych formułach do wyznaczenia współczynnika złożoności technicznej TCF i współczynnika złożoności środowiskowej ECF oraz ich wartości końcowe.

Sekcja Total Estimate zawiera końcowe wyniki związane z wartością punktów przypadków użycia UCP, szacowaną pracochłonność wyrażoną w roboczogodzinach (ang. Estimated Work Effort) oraz szacowane koszty (ang. Estimated Cost) związane z wytworzeniem systemu oceny pracowników.

Rysunek 4. Okno Use Case Metrics i widoczne w nim elementy oraz parametry związane z metodą punktów przypadków użycia i szacowania pracochłonności wytworzenia modelowanego systemu w narzędziu Enterprise Architect.

Istnieje również możliwość realizacji innych wariantów estymacji, wystarczy tylko odpowiednio zmodyfikować wartości wybranych parametrów, które są wyświetlane w polach edycyjnych i ponownie obliczyć wynik wciskając przycisk Re-calculate.

Użyteczną opcją jest też możliwość wygenerowania raportu z przeprowadzenia estymacji metoda punktów przypadków użycia. Przycisk Report służy do generowania szczegółowego raportu w formacie pliku RTF, natomiast przycisk View Report służy do wyświetlenia raportu.

Więcej na temat szacowania można znaleźć:

• Metoda punktów funkcyjnych

• Metoda punktów przypadków użycia

• Szacowanie projektu w Enterprise Architect cz. 1

• Szacowanie projektu w Enterprise Architect cz. 2

Powodzenia w estymacji 🙂

Reklama