Historia
Pierwsza wersja opatentowanej struktury zintegrowanej architektury Capgeminiego została opracowana w 1996 roku i opierała się na strukturze Zachman’a (1987) i pomysłach Spewaks’a opisanych w jego książce „Enterprise Architekture Planning”. Obecna wersja powstała w oparciu o wspólną konsultacją Capgeminiego i Ernst&Young’a w 2001 roku i łączy w sobie najlepsze praktyki obydwu organizacji. Wersja IAF, opisana w tej książce jest ulepszona, i w postaci rozszerzonej wersji przystosowana do architektury przedsiębiorstwa.
Cel
IAF jest opatentowaną strukturą zintegrowanej architektury. IAF przedstawia sposób, w jaki Capgemini komunikuje się ze wszystkimi udziałowcami na temat architektury przedsiębiorstwa, która jest oparta na filozofii oraz mentalności, ukrytej w strukturze.
Każdy złożony podmiot, który musi działać jako system, musi być zaprojektowany jako system. Jest to gwarancją integracji i spójności wszystkich elementów systemu, oraz że będzie działał w sposób wymagany przez twórców.
Zakres
Struktura zintegrowanej architektury zmusza architektów przedsiębiorstwa do upewnienia się czy organizacja czerpie korzyści płynące ze współpracy biznesu i technologii, będące wynikiem integracji wszystkich aspektów architektury, to znaczy, wyniki przedsiębiorstwa muszą składać się ze wspólnej wartości: biznesu, informacji, systemów informacyjnych, infrastruktury, ochrony i aspektów zarządzania.
Ryzykiem wynikającym z niestworzenia wyników zintegrowanej architektury jest fakt, że czas i pieniądze zostaną zmarnowane, z uwagi na niewydajność i niewystarczającą analizę złożoności całej struktury.
Zasady
Architektura Przedsiębiorstwa nie stanowi panaceum na wszystkie problemy światowego biznesu i technologii informacyjno-komunikacyjnej. Służy ona wytyczonym celom i powinna być stosowana w odpowiednich obszarach.
Struktura zintegrowanej architektury angażuje wszystkich udziałowców w proces komunikacji w programie architektury celem wyjaśnienia relacji, zależności, wpływów i złożoności tego podmiotu.
Główne zasady IAF:
– wyniki architektury, jak i wyniki IAF mogą być użyte jako atlas do zarządzania wszystkimi powiązanymi tematami.
– na podstawie IAF można stworzyć mapę określającą niezbędne zadania i czynności, które muszą zostać wykonane,
– IAF pokazuje złożoność elementów,
– IAF zachęca ludzi do wzięcia udziału w procesie,
– IAF ukazuje relacje i zależności,
– IAF jest instrukcją we wszystkich czynnościach w obszarze architektury.
Struktura
Architektura przedsiębiorstwa w kontekście IAF stosuje się do aspektów wymaganych do projektowania zintegrowanej architektury przedsiębiorstwa dla organizacji i informatyki.
Dlatego też, następujące obszary architektury są identyfikowane, jako obligujące dla zintegrowanej architektury:
– Biznes lub organizacja; punkt początkowy i wyrażający wszystkie elementy biznesu i struktury w tym obszarze,
– Informacje; jednoznaczne wyrażenie potrzeb informacyjnych w biznesie, oraz przepływ i relacje niezbędne do identyfikowania funkcji, które mogą zostać zautomatyzowane,
– Informacje – systemy; automatyczne wsparcie poszczególnych funkcji,
– Technologia – infrastruktura; środowisko wspierające systemy informacyjne.
Wszystkie te obszary muszą być powiązane ze sobą w taki sposób, aby mogły być w zrozumiały sposób identyfikowalne. Integracja tych obszarów jest niezbędna dla projektu zintegrowanej architektury.
Status i pozycja poszczególnych elementów architektury przedsiębiorstwa może się zmieniać w czasie. Na przykład, oprogramowanie opracowane dla poszczególnych sytuacji może być takie same, jak używane w całej organizacji, i może stanowić część infrastruktury technologicznej. Rzeczywistym przykładem jest pakiet Office ze swoimi powszechnymi funkcjonalnościami w biznesie, używanymi przez całą organizację. Naszym zdaniem, ten typ wspólnej funkcjonalności stał się częścią infrastruktury technologicznej.
Przy przypisywaniu struktury organizacji i powiązanego z nią biznesu i informatyki, architektura określa zasady, instrukcje i reguły:
– dla komponentów, które mogą stanowić elementy biznesu lub systemu,
– jak te komponenty muszą do siebie pasować,
– jak te komponenty komunikują się i współpracują ze sobą,
– jakie połączenia pomiędzy komponentami są dozwolone,
– jakie funkcje są wspierane przez komponenty (komunikacja, kontrola, ochrona i informacja),
– oraz jak styl wyraża wartości udziałowców danej organizacji.
Podział problemów
Podział problemów pozwala na radzenie sobie z konfliktami interesów pomiędzy dwoma problemami. Odróżniliśmy pięć głównych rodzajów problemów w badaniach architektury, często zwanymi poziomami abstrakcji:
– Poziom kontekstowy, opisuje kontekst dla organizacji i zakres badań architektury,
– Poziom koncepcyjny, dotyczy wymagań,
– Poziom logiczny, dotyczy idealnych rozwiązań logicznych,
– Poziom fizyczny, dotyczy rozwiązań rzeczywistych dla produktów i technik,
– Poziom przemiany, opisuje wpływ na organizacje i zaproponowane rozwiązania,
Wizje architektury
Wizja architektury: perspektywa poglądu na architekturę (IEEE 1471-2000). Poza pewnymi obszarami architektury, można tworzyć specyficzne wizje, oparte na specyficznych poglądach. Wizje dostarczają wartości dodanej do tych obszarów poprzez skupianie się na specyficznych tematach, pokrywających te obszary i poziomy.
Instrukcje
Większość dodatkowych wskazówek jest udzielana przez konsultantów Capgemini. Proces rozwoju architektury jest opisany w wewnętrznej publikacji Capgemini na tak samo wysokim poziomie, jak w książce „Architectuur, besturingsinstrument voor adaptive organisaties”
Zgodność
Struktura zintegrowanej architektury nie jest standardem opracowanym przez profesjonalne organizacje, w związku z tym nie opublikowano jednoznacznych zasad zgodności. Aczkolwiek, jeżeli struktura zintegrowanej architektury jest stosowana w całości, a wszystkie zasady relacji są przestrzegane, można założyć, że istnieje zgodność.
