Co zrobić w sytuacji gdy do wykonania danej funkcji, opisanej przez przypadek użycia, potrzeba w tym samym momencie więcej niż jednego aktora? Czy można pokazać to na diagramie przypadków użycia? Otóż nie.
Diagram przypadków użycia nie definiuje nam tego kto w jakiej sytuacji, w jakim momencie korzysta z danej funkcji. Relacja aktor – przypadek użycia mówi jedynie o tym kto korzysta z funkcjonalności dostarczanej przez dany PU. W sytuacji gdy do realizacji fragmentu bądź całego scenariusza potrzeba dwóch aktorów to na diagramie PU wskazujemy na działanie obu aktorów poprzez asocjację.
Natomiast ich jednoczesne działanie procentujemy na diagramie aktywności zaznaczmy stosując tory (partycje) pionowe i poziome.
Dzięki zastosowaniu partycji pionowych i poziomych i zmapowaniu ich na aktorów można wskazać na te fragmenty scenariusza, które są realizowane przez obu aktorów równocześnie. Technika ta może być przydatna zarówno przy modelowaniu procesów biznesowych jak i projektowaniu systemów informatycznych.
A co w przypadku gdy system musi się odwołać na rzecz drugiego aktora(systemu zewnętrznego) aby zrealizować funkcjonalnosc dostarczającą wartość aktorowi pierwszemu?
Taką sytuację można przedstawić na trzy sposoby.
1. Notka z opisem sytuacji
2. Opis w aktywności
3. dekompozycja aktywności by pokazać zależności na niższym poziomie abstrakcji.
Nawigowalność można dorysować 🙂